Ενα απ΄τα αγαπημένα μου
Che fece... il gran rifiuto
Σε μερικούς ανθρώπους έρχεται μια μέρα...
Που πρέπει το μεγάλο Ναι ή το μεγάλο το Όχι να πούνε...
Φανερώνεται αμέσως όποιος το 'χει...
Έτοιμο μέσα του το Ναι...
Και λέγοντάς το πέρα...
Πηγαίνει στην τιμή και στην πεποίθησή του...
Ο αρνηθείς δεν μετανιώνει...
Αν ρωτιούνταν πάλι, όχι θα ξανάλεγε...
Κι όμως τον καταβάλλει
Εκείνο το όχι, το σωστό, εις όλην την ζωή του...
ΚΑΒΑΦΗΣ
Και ένα επίκαιρο του Δ. Σολωμού
Ελεύθεροι Πολιορκημένοι
Σχεδίασμα Γ΄ – Ὁ Πειρασμός.
Έστησ' ο Έρωτας χορό με τον ξανθόν Απρίλη,
κι η φύσις ηύρε την καλή και τη γλυκειά της ώρα,
και μες στη σκιά που φούντωσε και κλει δροσιές και μόσχους
ανάκουστος κιλαϊδισμός και λιποθυμισμένος.
Νερά καθάρια καί γλυκά, νερά χαριτωμένα,
χύνονται μες στην άβυσσο τη μοσχοβολισμένη,
και παίρνουνε το μόσχο της, κι αφήνουν τη δροσιά τους,
κι ούλα στον ήλιο δείχνοντας τα πλούτια της πηγής τους,
τρέχουν εδώ, τρέχουν εκεί, και κάνουν σαν αηδόνια.
Έξ αναβρύζει κι η ζωή σ' γή, σ' ουρανό, σε κυμα.
Αλλά στης λίμνης το νερό, π' ακίνητό 'ναι κι άσπρο,
ακίνητ' όπου κι αν ιδείς, και κάτασπρ' ως τον πάτο,
με μικρόν ίσκιον άγνωρον έπαιξ’ η πεταλούδα,
που 'χ' ευωδίσει τσ' ύπνους της μεσα στον άγριο κρίνο.
- «Αλαφροΐσκιωτε καλέ, για πες απόψε τι 'δες;».
- «Νύχτα γιομάτη θαύματα, νύχτα σπαρμένη μάγια!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου